یکی از فانتزی هایم این است که یک کتاب بنویسم از صفحه اول تا آخر، بالای صفحات بنویسم Is Typing .... و در صفحه آخر بنویسم، هیچی ...

اگر متوجه نشدید خودتون رو اذیت نکنید.

معنای این متن بالا را  فقط بعضی ها اون هم فقط در بعضی شرایط می فهمند. 

#is_typing

#هیچی 

 

یادم بخیر چه اعتقادات خفنی داشتم قبلا ها.

مثلا یکی از اعتقادات من این بود که پروفایل داشتن خیلی بی کلاسی هست و آدم با شخصیت احتیاج به پروفایل نداره.

یا اینکه اعتقاد داشتم گم نام باشم و مطالبم رو به اسم خودم ننویسم. تا اینکه اثری از من در فصای مجازی نباشه.

یک سبک بود دیگر، چکارم داری؟

ولی الان به چشم خودم تغییراتم رو دارم میبینم.

دارم میبینم که من نسل غیژ  دینگ غییییژ دایال آپ  بودم و دارم عوض میشم.

انگار نسل سیم کارتهای اپراتورها، فارق از اینکه اول باشد یا دست چندم، من را با خود می برد.

زندگي کوچه سبزیست
 میانِ دل‌ و دشت
 که در آن
 عشق مهم است‌ و گذشت
 زندگي مزرعه خوبي هاست
 زندگي راہِ رسیدن
 به خــداست