بعد از کلی وقت گذاشتن و چشم گذاشتن روی مانیتور 12 اینچی کوچک لبتابم بلاخره تونستم نرم افزار ارسال انبوه واتس آپ رو درست کنم. این نرم افزار بدون اینکه کسی شماره شما رو ذخیره داشته باشه میتونه برای همه با یک فایل اکسل پیام ارسال کنه.
خیلی سریع گفتم ولی کسایی که فهمیدند چیه، می فهمند که چه دست آورد بزرگی هست.
برای تست نرم افزار یک فایل 2000 تایی از شماره هایی که چندین سال پیش داشتم رو بهش دادم و روز عید نوروز رو به همشون تبریک گفتم، مطمئن بودم که تقریبا هیچ کس شماره من رو نداره.
الان فرض کنید یکی یک خواب 7 ساله داشته و الان بیدار میشه و میخواد با مردمی که 7 سال پیش می شناختتشون حرف بزنه
برام خیلی چیزها جالب بود.
اول تر. اینکه خیلی ها به پیام من پاسخ دادند و فکر می کردند که چقدر اونها برای شخص من مهم بودند که بنده به شخصی اونها پیام دادم(این نرم افزار با لیست انتشار تفاوت دارد)
دوم تر. تصاویر پروفایل آدم ها بود که خیلی خیلی برام جالب تر بود.
خیلی آدمها عوض شده بودند، خیلی آدمها عوضی شده بودند، خیلی هاشون بزرگ شده بودند.
تو یک تقسیم بندی کلی پروفایل ها چند بخش می شدند:
1- پروفایل مناسبتی و روز( روز مادر و حادثه و ...)
2-پروفایل شخصیت مشهور مثل مقام معظم رهبری و حاج قاسم سلیمانی و سید حسن نصرالله
3- پروفایل طبیعت،المان
4- پروفایل دو {چند} دوست
5- پروفایل مذهبی، مکتبی(الله، صلوات و ...)
6- پروفایل شخصی (کارتونی- نقاشی- عکس واقعی-ورزشی -اسم و..)
7-پروفایل کودک و خانوادگی
8- پروفایل کاری،لوگو
9-پروفایل حرف سنگین یا عکس مفهومی
10- بدون پروفایل ها
11-وسایل شخصی
فارق از اینکه شما بتونید یازدهی به مجموعه بالا اضافه کنید یا نه باید بگم که آدمها خیلی زیاد شبیه یکدیگر هستند، سخته برام که بگم آدم ها خیلی زیاد قابل پیش بینی هستند.
من دیدم که پروفایل ها با من حرف می زدند و با یک نگاه میشد فهمید تو این 7 سالی که باهاشون لا اقل از واتس اپ ارتباطی نداشتم چه کاره هستند. از یک عکس میشه خیلی چیزها رو فهمید مثلا پروفایل های دو دوست میشه فهمید که واقعا این دوست خیلی تو زندگی اون یکی تاثیر داره.
پروفایل کودک میشه فهمید با ارزش ترین دارایی اون فرد کودکش هست.
تصاویر پروفایل آدمها همون چیزی بود که می شد از اون آدم توقع داشت.
ولی به نظرم پیچیده ترین آدمها آدمهایی هستند که پروفایل ندارند.
سوم تر.خیلی هاشون وقتی پیام من به دستشون می رسید پاسخ می دادند که "شما؟"
و من باید می گشتم که " ایشون؟" و تازه به ذهنم فشار بیارم که چی شده و طی چه اتفاقی شمارش رو داشتم و اگر بجا می آوردمش در یک جمله براش توضیح میدادم که من کی هستم.یادم به قیامت افتاد و خاطراتی که تک به تکمون با همدیگه داریم و رابطه ای که با آدمهای دیگه داریم، حق آدمهایی که خوردیم یا آدمهایی که حقمون رو خوردند خیلی سریع از جلو چشمانمون رد میشه.
خیلی راحت می تونستم به شخصیت های آدمها پی ببرم.
مثلا یکی بود که به شیوه خاصی خیلی اصرار میکرد بدونه دقیق من کی هستم. به نظرم ایشون فکر کرده بود که من یکی از جنس های مخالفی هستم که به ایشون علاقه دارم و از این طریق می خواهم شروع یک رابطه واتس آپی داشته باشم.
یا یکی دیگه که خیلی تند بود در جواب تبریک عید گفت معرفی میکنی یا بلاک و حذف!
باید بگم که ما آدمها چقدر پیچیده، ساده ایم ...
