با گسترش استفاده از شبکه های اجتماعی،صحبت از زندگی مجازی بسیار فراگیر شده، با استناد به آخرین رتبه بندی ارائه? شده توسط وب سایت الکسا از میزان محبوبیت شبکه های اجتماعی در میان ایرانیان، از جمعیت ۸۰ میلیون نفری حدود ۳۵ میلیون نفر درتلگرام حضور دارند. با توجه به وجود? ۴۰ ارگان متولی فضای مجازی در ابعاد مختلف در ایران، وظیفه‌ای بسیار حساس در ایجاد تعاریف واحد، استانداردها، الگوها و…داریم. در حقیقت تجربه نشان داده است در مواقعی که از یک فناوری عقب مانده‌ایم ناچار به تبعیت بلند‌مدت از استانداردهای دیکته شده کشورهای پیشرو در آن فناوری خواهیم بود، لذا باید تمهیدات ویژه‌ای در این خصوص اندیشیده شود و در این گزارش به بررسی اجمالی پیامدهای این روش نوین زندگی می پردازیم.

جای خالی فرهنگسال های سال است که ماجرای فرهنگسازی پیش از ورود ابزارهای جدید مثل تلفن همراه، اینترنت، شبکه های اجتماعی و… به کشور، در تار و پود اظهار نظرهای مسئولان و کارشناسان به چشم می خورد اما در نهایت همواره ما با هجوم پدیده هایی روبه رو هستیم که مانند آوار بر سر زندگی مان خراب می شوند، بدون اینکه پیش از آن لحظه ای به فرهنگ سازی شان فکر کرده باشیم.

شاید یکی از علت‌های پناه آوردن انسان‌ها به زندگی دوم این باشد که بسیاری از ارزوهایی را که در زندگی حقیقی بدست نمی‌آورند را در زندگی مجازی می‌توانند بدان دست پیدا کنند.

عدم تعهددنیای واقعی با همه‌ی خوبی‌ها و بدی‌هایش و با همه‌ی آلام و خوشی‌هایش از آن حیث که واقعی است و مستلزم حضور فیزیکی، مستلزم تعهد است. در عالم واقع نمی‌توان هر لحظه که اختیار می‌کنیم فرار کنیم و از تعهدات سر باز زنیم و از حضور به غیاب برویم. اما در زیست ‌مجازی، فرارکردن و رهایی، تنها به یک کلیک نیاز دارد.

دوری اعضاء خانواده از یکدیگر

عده ای به اندازه ای خود را در شبکه های اجتماعی غرق کرده اندکه دیگر فرصتی برای حضور در جمع خانواده و حضور در دورهمی های خانوادگی ندارد. به گونه ای که لطیفه ای دراین شبکه ها چند وقت پیش دست به دست می شد که چنین مفهومی را می رساند، متن پیام این بود که یک روز اینترنت خانه مان قطع شد و من با پدر و مادرم صحبت کردم و متوجه شدم چه آدم هایی خوبی هستند!

بی تحرکی و ورزش نکردن
درست است که انسان امروز نمی تواند از تکنولوژی دور باشد اما متخصصان و کارشناسان معتقدند که وابستگی ما به تکنولوژی می تواند مضر و حتی خطرناک باشدو تاثیرات مضری روی سلامت ما داشته باشند. از جمله عواقب گرایش مفرط به این ابزار ،بی تحرکی و ورزش نکردن است.

تنهایی و انزوا
هر ساله صفحه نمایش تلفن‌های همراه بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود و این یعنی تهدیدی بزرگ بر جامعه بشری. امروزه برای راحتی بیشتر افراد برای ارتباط با دوستانشان شبکه‌های اجتماعی را به دیدن حضوری ترجیح می‌دهند، تبریک و تسلیت را با یک پیام به یکدیگر می‌فرستند و ابراز احساسات می‌کنند و از حال یکدیگر فقط و فقط با یک پیام آگاه می‌شوند.

شایعه پراکنی و ایجاد رعب و وحشت
در این گروه‌ها هر اتفاقی ناگواری ممکن است رخ دهد که آسایش را از زندگی ما و خیلی از همنوعان ما را نیز بگیرد، انتشار اخبار کذب، شایعه پراکنی، ایجاد رعب و وحشت و رواج خرافات نمونه‌ای از این‌ها است. این پیام‌ها مبنای درست و موثقی نداشته و صرفا با هدف جنگ روانی و ایجاد نگرانی در جامعه منتشر می‌شود .گاهی هم با ارسال فیلم‌های دل‌خراش حال‌مان را بر هم می‌زنند.
شکل گیری دوستی های مجازی
عده ای به محض احساس تنهایی با فرستادن یک درخواست به طرف مقابل با آنها دوست می‌شوند و به راحتی یک کلیک به لیست دوستان مجازی شان اضافه می‌کنند.
دوستان مجازی خودشان را معرفی می‌کنند، از اخلاق و رفتار خوبشان وکلی حرف و حدیث دیگر تا طرف مقابلشان را شیفته خود کنند، در صورتیکه معلوم نیست کدامیک از آنها صحت دارد. قدیمی‌ها راست گفته‌اند شنیدن کی بود مانند دیدن.

کودکان و دنیای مجازی
کودکان هم وارد دنیای مجازی شده اند، امروزه خانواده‌ها به تبلت با چشم اسباب‌بازی نگاه می‌کنند، بچه‌ها آنقدر غرق بازی‌های این وسیله می‌شوند که غذا خوردن هم از یادشان می‌رود. استیوجابز را همه می‌شناسند، او بنیانگذار و طراح تبلت و تلفن‌های هوشمند شرکت اپل می‌باشد. این شخص با توجه با وضع مالی مناسب خود هیچ‌گاه اجازه استفاده از تبلت‌های شرکتش را به فرزندان خود نمی‌داد. آقای جابز در این خصوص گفته بود ما خطر تکنولوژی برای نسل‌ها را می‌دانیم، نمی‌خواهم این اتفاق برای فرزندان خودم بیفتد.

اما نکته مهم که نمی‌توان آن را کتمان کرد این است که زندگی مجازی دست آورد تمدن تکنولوژیک امروز است. در واقع با گستردگی و پیشرفت وسایل تکنولوژیک در شئون مختلف زندگی انسان‌ها ،پدیده ای به اسم زندگی دوم شکل گرفته است. هیچ کس نمی‌تواند مانع پیشرفت تکنولوژی شود.حضور درشبکه های اجتماعی بیسفون،سلام، تلگرام، و به روز بودن خوب است. در صورتیکه زمانبندی کنیم و به اشتراک گذاری مطالب و محتواهای مناسب بپردازیم. همه ما با توجه به شغلی که داریم باید اطلاعات خودمان را در آن حوزه افزایش دهیم .اما فقط کافی است که طرز استفاده از آنها را بدانیم و به صورت شبانه روزی در این شبکه‌ها حضور نداشته باشیم تا به مرور از دنیای واقعی فاصله نگیریم.

منبع: شیرازه